The Blueprint Drawings 12 ontvouwt zich als een tweeluik in de vorm van een visueel storyboard. In het eerste paneel zien we twee genderneutrale figuren die midden in een sprint zitten, op de vlucht voor een wild geanimeerde hond. In het tweede paneel verschijnt diezelfde hond opnieuw - ditmaal blaffend naar een rij figuren die zonder aarzelen over zijn kop heen springen en aan de andere kant landen. Toch blijven ze, ondanks hun sprong, op dezelfde fundamentele grond.
Harings genialiteit lag in zijn vermogen om een universele beeldtaal te ontwikkelen, die doet denken aan Egyptische hiërogliefen en rijk is aan symboliek en gelaagde betekenis. The Blueprint Drawings 12 vormt daarop geen uitzondering. De blaffende hond - een van zijn meest iconische motieven - fungeert als een scherpe kritiek op macht en corruptie. Ondertussen verwijst het gestippelde landschap subtiel naar de alomtegenwoordigheid van het AIDS-virus, een terugkerend thema in zijn latere werk. Toch weigert het werk een eenduidige interpretatie op te leggen en laat het de vraag open: wie heeft macht over wie, in een samenleving die - letterlijk of figuurlijk - besmet is?
Deze open vertelstructuur is precies wat Harings werk tijdloos maakt. Zijn symbolen overstijgen culturele grenzen en nodigen de toeschouwer uit tot nieuwsgierigheid, reflectie en verbinding - ze reiken net genoeg aan om betekenis te suggereren, maar laten de rest over aan de verbeelding.

• Stel een vraag
• Kopen / Huren