Art Story

In The Blueprint Drawings 14 brengt Keith Haring de indringende realiteit van het leven met AIDS in beeld - een ziekte omhuld door stigma, genegeerd door instellingen en doordrenkt met systematische vooroordelen. Door zijn kenmerkende visuele taal transformeert hij vlekken tot een aangrijpend symbool - een verwijzing naar de AIDS-syndroom en een duidelijk teken van anders-zijn.​
Het linker boven paneel laat vermoeden dat een genderneutrale figuur wordt aangevallen door een naakte vorm, een ambiguë maar geladen handeling die doordrenkt is met spanning. Het gebruikte aanvalsobject - van intensiteit benadrukt door Haring's kenmerkende expressieve lijnen - verschijnt tevens later in de andere panelen van deze drawing. De betekenis blijft fluïde, verschuivend tussen wapen en kracht, vernietiging en herstel, naarmate het verhaal zich ontvouwt.​
Na te zijn aangevallen lijkt het hoofd van de mensfiguur op te lossen, exploderend in gefragmenteerde en diverse vormen - een rauwe visualisatie van oude wonden en gewiste identiteiten. Naarmate de reeks vordert, neemt de onderdrukking toe. In het onderste en laatste paneel is het menselijke lichaam ontdaan van z'n hoofd - een symbool van anonimiteit, verlies en gedwongen onzichtbaarheid. Het ontbreken van een hoofd of gezicht spreekt boekdelen: een lichaam afgewezen, een leven niet erkend, een aanwezigheid opzettelijk gewist. Hier is macht niet alleen onderdrukkend - het is een actieve kracht van uitwissing.​
Met The Blueprint Drawings 14 scheurt Haring dan ook de blinddoek af - hij confronteert ons met de manier waarop instellingen de AIDS-crisis negeerden, ertoe leidend dat een generatie in eenzame stilte leed.