Paul Delvaux was een van de meest karakteristieke Belgische kunstenaars van de 20ste eeuw. Hoewel hij vaak met het surrealisme wordt geassocieerd, wees hij die labeling zelf af: zijn werk moest geen theoretisch systeem illustreren, maar een eigen vorm van poëtisch realisme oproepen - een wereld van stilte, droom en raadselachtige intimiteit.
Na een klassieke humaniora studeerde Delvaux aan de Académie royale des Beaux-Arts in Brussel, waar hij een stevige academische basis ontwikkelde. Vanuit vroege expressionistische invloeden evolueerde hij naar een volstrekt unieke beeldtaal, herkenbaar aan vrouwelijke naakten met dromerige ogen, skeletten, nachtelijke stadsscènes, treinen, stations en architectuur met klassieke referenties. Deze elementen vormen een universum dat tegelijk tijdloos, theatraal en subtiel ontwrichtend is.
Vanaf de jaren 1930 vond Delvaux aansluiting bij avant-gardekringen en nam hij deel aan belangrijke internationale tentoonstellingen, waaronder de "Exposition Internationale du Surréalisme" (Parijs, 1938). Grote retrospectieven in Mons, Brussel en Parijs bevestigden zijn internationale reputatie. In 1982 opende in Sint-Idesbald het Paul Delvaux Museum, een sleutelplek voor het begrijpen van zijn oeuvre en een van de belangrijkste monografische musea van België.